Schilderij

Ik werk achter elkaar door aan mijn bureau en kijk naar mijn schilderij. Mijn raam is een groot venster en lijkt een lijst waar ik doorheen kijk naar de schutting. En daar hangt mijn schilderij. Water, wolken, riet, zeilbootje, roeibootje. Daar moet ik het mee doen, niet met de gezichten van mijn collega’s die ik lopend door het stadhuis opzoek. Gedachten aan hen, het telefoneren, het mailen, ongelooflijk hoeveel energie het kost. Ik ga wandelen. Op het bruggetje herken ik mijn eigen schilderij en moet denken aan mijn oom. Altijd gewerkt om dit soort schilderijen mogelijk te maken en nu stervende. Twee broers van mijn moeder binnen een maand verloren. En daarnaast de gedachten aan zoveel andere bekenden, ongelooflijk hoeveel energie het kost. Beide soorten energie vechten om aandacht in mijn hoofd. Een vogel vliegt kwetterend voorbij. Ik sta weer in mijn schilderij en geniet. De accu wordt weer opgeladen.

17 van 150