Radio interview

“Dat kun jij wel.” “Ja maar” “Je hoeft alleen maar vragen te beantwoorden.” Mijn collega praat me om. Het lijkt me ook wel leuk om in een radio uitzending te komen. Ik ga me voorbereiden op de vragen. Daarna is het wachten op het afgesproken tijdstip. Het komt dichterbij. Ik ga klaar zitten. En wacht. Het tijdstip is daar maar, geen belletje. Vlug de mail checken, sms-berichten, whats-app. Nergens een bericht over een wijziging. Een minuut later gaat de telefoon. Gelukkig. Ik herinner mezelf eraan dat ik vooral moet luisteren en antwoord moet geven. De eerste vraag wordt gesteld en ik begin mijn verhaal te vertellen met aan het einde van dat betoog het antwoord. “Het ging volgens mij best goed” meld ik mijn collega na het interview. Uren later denk ik het tegenover gestelde. Ik zat weer veel meer op de praat- dan luisterstoel. En dan dat accènt!